Wielu właścicieli nie zdaje sobie sprawy z tego, że niektóre kocie dziwactwa i nietypowe zachowania mogą być objawem poważniejszych problemów. Na temat OCD u kota, czyli zachowań obsesyjno-kompulsywnych większość osób nie wie nic.

Chociaż może nie znamy pojęcia OCD, to pewne jego objawy być może obserwujemy u swojego zwierzaka. OCD kojarzy się raczej z ludźmi. Wiele osób poszukuje specjalistycznego wsparcia lekarza psychiatry, ale jakie są symptomy u kotów i co możemy zrobić?

Objawy OCD u kotów

Zachowania sugerujące, że pupil może mieć kłopot z OCD, przybierają różną formę i u każdego zwierzaka mogą wyglądać one zupełnie inaczej. Jest jednak pewna cecha wspólna występująca zawsze. Zachowania są przesadne, powtarzalne i można je postrzegać jako natręctwa. Może to być nadmierne wylizywanie sierści prowadzące nawet do łysienia, uporczywe miauczenie, ssanie przedmiotów, gryzienie i gonienie ogona. Zanim specjalista zdiagnozuje OCD u kota, będzie chciał wykluczyć kłopoty ze zdrowiem fizycznym. Wyklucza się m.in. obecność alergii i bólu. Warto wspomnieć, że są choroby, które nieraz współwystępują z OCD.

Leczenie zachowań obsesyjno-kompulsywnych u kota

Jeśli trafimy do dobrego specjalisty, to sama diagnoza może iść względnie szybko. Jednak nie możemy się łudzić, że lekarz będzie w stanie naszego kota wyleczyć. Leków na OCD nie ma. Można jednak przedsięwziąć takie działania, które będą łagodzić objawy i wspierać wyciszanie negatywnych emocji. Wszystkie koty lubią stałość i rutynę, ale dla zwierzaka z OCD jest ona jeszcze ważniejsza. Musimy więc jeszcze bardziej pilnować rutyny dnia, starajmy się przy tym usuwać lub zmniejszać natężenie działania czynników stresujących. Błędem, jaki nieraz się pojawia to pocieszanie, karanie lub uspokajanie kota w trakcie jego danego zachowania. Zamiast tego dajmy pupilowi spokój, by mógł się wyciszyć i pamiętajmy o jego nagradzaniu w chwilach, w których nie wykazuje natręctw.

W przypadku, gdy stan kociaka określa się jako umiarkowany lub ciężki lekarz może zalecić zioła albo leki uspokajające. Niektóre preparaty są dostępne bez recepty, ale nie możemy ich podawać na własną rękę. Zawsze wcześniej skonsultujmy się z weterynarzem.