W 2023 roku najwyższa kwota podatku za psa wynosiła maksymalnie 150,93 zł. Niestety w kolejnym roku przyjdzie nam zapłacić jeszcze więcej. Z tego artykułu dowiesz się o ile wzrósł podatek od psa, czy jest on obowiązkowy, kto musi go zapłacić i jaka jest kara za niezapłacenie. 

Podatek od psa jest obowiązkowy? 

Podatek od psa jest regulowany na poziomie lokalnych samorządów. W niektórych gminach istnieje taka opłata, jednak nie dotyczy to wszystkich miejscowości. Informacji na ten temat najlepiej szukać w Biuletynie Informacji Publicznej konkretnej gminy. 

Jeśli jednak w danej gminie został wprowadzony ten podatek, to jego opłacenie jest obowiązkowe dla wszystkich właścicieli psów. Wysokość opłaty może być uzależniona od różnych czynników, takich jak: liczba posiadanych psów, ich rasa, wielkość czy przeznaczenie (np. pies do celów użytkowych może być opodatkowany inaczej niż zwierzę domowe). 

O terminie zapłaty decyduje wybrana rada gminy, dlatego termin ten może różnić się w zależności od miejsca zamieszkania. Informacje na ten temat powinny znajdować się na oficjalniej stronie samorządu. Sam podatek zapłacić można w kasie gminy, przelewem na konto lub u osoby wyznaczonej przez samorząd. 

Czy można być zwolnionym z tego podatku? 

• Osoby zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności zgodnie z przepisami dotyczącymi rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych (dotyczy posiadania jednego psa). 
• Osoby niepełnosprawne według przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dotyczy posiadania psa asystującego). 
• Osoby w wieku powyżej 65 lat, prowadzące samodzielnie gospodarstwo domowe (dotyczy posiadania jednego psa). 
• Podatnicy podatku rolnego od gospodarstw rolnych (dotyczy posiadania nie więcej niż dwóch...

Mudi to charakterystyczna rasa pasterskiego psa pochodząca z Węgier. Czworonogi te wykorzystywane były do pilnowania bydła, a także do innych zadań związanych z pracą na farmie. Charakteryzuje je wyjątkowa inteligencja, żywotność i gotowość do nauki.  

Historia rasy 

Początki rasy Mudi sięgają XVIII wieku. Istnieje przypuszczenie, że rasa ta wyewoluowała poprzez krzyżowanie węgierskich psów pasterskich z owczarkami niemieckimi o typie szpica, które przybyły do Węgier. Charakterystyczną cechą, wyróżniającą się spośród innych niewielkich psów pasterskich, stały się ich stojące uszy, które dominowały nad bardziej obwisłymi. To właśnie ta cecha utrwaliła się w procesie krzyżowania. W tamtych czasach jednak niewiele uwagi poświęcano wyglądowi psów. Decydująca była ich funkcjonalność, odwaga i instynkt stróżowania. Te niewielkie psy wyróżniały się niezwykłą odwagą i zręcznością. Z powodzeniem wykorzystywano je do pilnowania stad krów i świń, a dzięki swoim zdolnościom były także wykorzystywane do polowań na dziki. Do dzisiaj utrzymał się u nich instynkt łowiecki, co sprawia, że mudi doskonale radzą sobie z tępieniem gryzoni. 

Słowo \"Mudi\" po raz pierwszy pojawiło się w 1935 roku, gdy użył go Dezső Fényes – odkrywca i prekursor rasy. Jako miłośnik psów i pasjonat węgierskiej tradycji, Fényes zaczął nabywać psy od pasterzy i rozpoczął ich hodowlę. Nazwa rasy została zaczerpnięta od imienia najlepszego psa, jakiego udało mu się zdobyć. W 1936 roku rasa ta została oficjalnie uznana na Węgrzech. 

Poza Węgrami mudi jest bardzo rzadko spotykany. Rasa tą można spotkać jednak m.in. w: Skandynawii, Francji, Niemczech, Austrii, Polsce, USA czy Kanadzie. 

Wygląd 

Mudi to średniej wielkości pies o zrównoważonej budowie ciała. Oto kilka charakterystycznych cech wyglądu rasy: 

• Jeśli chodzi o wzrost, samce osiągają przeciętnie 41–47 cm w kłębie, a samice 38–44 cm. 
...