Psie szczekanie i wycie nie jest przyjemne dla ludzkiego ucha. To praktycznie dwa razy więcej decybeli niż nasza rozmowa. Pierwotnie wilki wyły w kilku szczególnych sytuacjach:

Wspólnota

Wilki zwykle wyły po powrocie z polowań. Nawoływały się w ten sposób, żeby oznajmić swoje przybycie. Psy pozostawione w mieszkaniu czy na podwórku wyją z podobnych powodów. Wołają zazwyczaj najbliższego członka stada, czyli opiekuna – swojego „ludzia”.

Zwrócenie uwagi

Psy są bardzo sprytne i niezwykle szybko się uczą. Gdy Ty lecisz na złamanie karku z drugiego końca domu, bo pies wyje i myślisz, że dzieje mu się krzywda, on się uczy, że przybiegasz na każde jego wołanie.

Obrona

Pies wyje, gdy w okolicach jego domu kręci się jakiś obcy lub gdy słyszy jakieś niepokojące dźwięki. W ten sposób próbuje odstraszyć zagrożenie lub poinformować o tym innych. Wycie czy szczekanie w takiej sytuacji przybiera bardzo niskie tony. Jest to dużo bardziej przerażające niż wysokie piski. Dlatego też psy ras dużych znacznie lepiej się sprawdzają jako stróże domowego przybytku.

Reakcja na otoczenie

Na pewno nie raz zdarzyło Wam się słyszeć psy, które reagują na syreny alarmowe. Przejeżdżająca karetka i syrena straży pożarnej to czynniki zewnętrzne, które podobno budzą w psach pamięć genetyczną. Zwierzęta po kolej podłączają się do wycia, budując swoją wspólnotę.

Oczywiście w internecie jest pełno śmiesznych filmików z wyjącymi husky czy innymi rasami, które wyją np. do siebie albo do telewizora. Jest to jak najbardziej normalne i nie należy za to karać. Niektóre psy tak po prostu mają.

W każdej z tych sytuacji ton wycia jest inny – wyższy bądź niższy. Oczywiście bardzo podobnie jest ze szczekaniem. Psy w trybie obronnym mają niski szczek, a gdy się cieszą szczekają piskliwie. Zwróćcie uwagę na spacerach, jak reagują kiedy spotkają obcego psa lub znanego człowieka, jakie wtedy dźwięki wydają.

Ciekawostką jest, że podobno psy się także śmieją. Oczywiście nie mówimy o typowym śmiechu jak u hien. Wygląda to trochę inaczej i robią to tylko wtedy, kiedy są szczęśliwe i niestety ciężko jest to rozpoznać. Zazwyczaj jest to rodzaj sapania. Może uda Wam się to zaobserwować u swoich czworonogów?